در حال حاضر سیستم آموزشی ما به گونه ای است که تقویت و ایجاد ویژگیهای کارآفرینی و شخصیت کارآفرینانه، در نظام آموزش عالی پیگیری می شود. در صورتیکه دستیابی به این مهم در سنین بالای ۱۸ سال، امری ممکن به نظر نمی رسد. چرا که روانشناسان بر این باورند که بخش عمده شخصیت هر فرد در دهه اول زندگی وی شکل میگیرد. پس ایجاد شایستگیهای کارآفرینی در سنین ابتدایی زندگی کودک میتواند زمینه ساز ایجاد شخصیت و نگرش کارآفرینانه افراد باشد. در نظام آموزشی کشور‌های پیشرفته، توجه ویژه‌ای به آموزش کار‌آفرینی، فرهنگ‌سازی، توسعه و تقویت روحیه و رفتار کارآفرینانه در افراد می‌شود، در نتیجه آنها توانسته‌اند بحران‌های اقتصادی را به خوبی مدیریت کنند و با ایجاد فرصت‌های شغلی، مشکل بیکاری را در میان فارغ التحصیلان دانشگاهی برطرف کنند. در حالی که در کشور ما برنامه‌های آموزشی، برای همگان یکسان تعریف شده و به تفاوت‌های فردی آنها توجه نشده است. هر فرد اگرچه ممکن است که دارای نقاط مشترک با دیگران باشد، اما دارای استعداد و علایق منحصر به فرد است و باید متناسب با توانایی‌ها و استعداد‌های خویش پرورش یابد. در واقع توجه به این واقعیت باعث رشد خلاقیت، نوآوری و رفتار‌های کارآفرینانه در افراد می‌شود.